Jak każda religja, tak i Zaratustryzm posiada swój kult, a czuwają nad nim kapłani z urodzenia. Cześć najwyższą w tym kulcie odbiera ogień, nazywany okiem i synem Ahura Mazdy. Kult ognia nie został zaprowadzony dopiero przez Zaratustrę; istniał on niezawodnie już w czasach przedzaratustrowych w religji pierwotnej Persów, w mazdeizmie zaś otrzymał wzniosłą interpretację symboliczną. Nie był on przywiązany do świątyń. Kapłan perski, nazywany atrawanem, albo magiem, posiadał ołtarzyk przenośny, który można było ustawić tam, gdzie chciano odprawić nabożeństwo. W ogniu czcili Persowie żywioł najczystszy, który nie tylko sam był czysty, ale posiadał moc oczyszczającą. W dawnych świątyniach perskich, o których dają wyobrażenie pozostałe po nich ruiny, oraz świątynie dzisiejszych Parsów, istniały przestrzenie zamknięte i oddzielone od innych, aby do nich nie mogło wniknąć światło jakiekolwiek z zewnątrz, i tam na bloku kamiennym, tworzącym razem z naczyniem metalowem ołtarz-ognisko, płonął
Strona:Paweł Hulka - Twórca religii Iranu Zaratustra i jego nauka.djvu/64
Wygląd