Strona:Pascal - Prowincjałki.djvu/416

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
OŚMNASTY LIST
DO WIELEBNEGO O. ANNAT, JEZUITY.


(Autor wykazuje jeszcze dowodniej, z samej odpowiedzi O. Annat, iż niema w Kościele żadnej herezyi, że wszyscy potępiają naukę, którą jezuici chcą przypisać Janseniuszowi, że tedy wszyscy wierni są tego samego zdania w kwestyi Pięciu Twierdzeń. Autor określa różnicę między kwestyami wiary a kwestyami faktycznemi, i wykazuje, iż, w kwestyach faktycznych raczej należy poddawać się temu co się widzi niż jakiejkolwiek ludzkiej powadze.)
24 marzec 1657.

Wielebny Ojcze!
Oddawna już silisz się znaleźć jakiś błąd u swoich przeciwników, ale — pewien tego jestem — przyznasz w końcu, że niema nic trudniejszego niż uczynić heretykami tych którzy nimi nie są i którzy niczem się tak nie brzydzą jak herezyą. Wykazałem w ostatnim liście, ile herezyi wmawiałeś w nich, jedna po drugiej, nie mogąc znaleźć żadnej którąby się dało podtrzymać przez czas dłuższy: tak iż