Strona:Pascal - Prowincjałki.djvu/125

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Bisbe[1], Dias[2], de Clavasio[3], Villagut[4], Adam a Maden[5], Iribarne[6], Binsfeld[7], Volfangi z Vorbergu[8], Strevesdorf[9], Vega[10]...
— O, mój Ojcze, rzekłem przerażony, czy to wszystko chrześcijanie?
— Jakto, chrześcijanie! odparł; czyż nie mówiłem, że to są jedyne powagi, zapomocą których władamy dziś chrześcijaństwem?
Słuchałem z politowaniem, ale nie okazałem nic; spytałem jeno, czy wszyscy ci autorzy to jezuici.

— Nie, odparł; ale to nic; mimo to powiedzieli piękne rzeczy. Inna rzecz, że przeważnie czerpią lub naśladują z naszych autorów; ale nie mamy na tym punkcie zawiści, tem bardziej iż cytują naszych Ojców obficie i z pochwałami. Weź Dianę, który nie jest z naszego Towarzystwa; kiedy mówi o Vasquezie, nazywa go feniksem duchów, a niekiedy powiada iż Vasquez sam, to tyle co cała reszta ludzi: Instar omnium. Toteż wszyscy nasi Ojcowie posługują się często tym

  1. Fructuosus Bisbe napisał Tractatus de comoediis.
  2. Bernard Dias, hiszpański teolog, biskup, um. w 1576.
  3. Angelus de Clava, z Genui, umarł w 1596.
  4. Włoski benedyktyn z końca XVI w.
  5. Licencyat praw w Bruxelli (1575—1641).
  6. Jan Iriborne, franciszkanin z Aragonii, w pocz. XVII w.
  7. Binsfeld, uczony biskup w Luksemburgu, umarł w 1598.
  8. W pocz. XVII w.
  9. Walter Stevensdorf, z końcem XVI w.
  10. Alfons Vega hiszpański minoryta z końca XVI w.