Przyjmując inicjatywę konkursu na pamiętnik lekarza ubezpieczeniowego, Zakład Ubezpieczeń Społecznych kierował się przekonaniem, że spisanie przez lekarzy swych przeżyć i spostrzeżeń będzie pewnego rodzaju „rachunkiem sumienia“ z własnych wysiłków i ze stosunku do swych obowiązków, że przyczyni się do wzmocnienia poczucia misji społecznej wśród licznych zespołów lekarskich, zatrudnionych w ubezpieczeniach społecznych, a przede wszystkim — tą myślą, że opublikowanie pamiętników przyczyni się do lepszego zrozumienia warunków pracy lekarskiej przez tych, którzy z ich pomocy korzystają i trudności, jakie lekarze muszą zwalczać na każdym niemal kroku w wykonywaniu swej ciężkiej i doniosłej pracy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych ma również przekonanie, że pamiętniki te przyczynią się do ściślejszego zespolenia pomiędzy administracją ubezpieczeniową a lekarzami, zatrudnionymi w ubezpieczeniach społecznych.
Na wezwanie do udziału w konkursie odpowiedziało 51 lekarzy, z których odznaczono, zgodnie z warunkami konkursu, 10 — w kolejności, w jakiej pamiętniki zamieszczone są w książce niniejszej. Nie znaczy to, aby pozostałe prace nieodznaczone i niedrukowane w tym zbiorze, pozbawione były wartości pod względem materiału informacyjnego, a nawet w niektórych wypadkach — wartości literackiej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zamierza zużytkować materiał w nich zawarty w formie broszur, poświęconych specjalnym zagadnieniom oraz w formie artykułów przesyłanych prasie do zużytkowania.
