Strona:PWM Wieniawski Henryk 4.jpg

1866 koncert w Bukareszcie i występy kam. w Londynie (sukces Fantazji „Faust” op. 20); 1867 koncerty w Paryżu (Société des Concerts du Conservatoire, Théâtre Italien), tournée skand. (m.in. Sztokholm, Kopenhaga, Oslo), występy w Belgii (Bruksela, Ostenda); 1868–69 koncerty w Rosji (m.in. Woroneż, Charków, Odessa) i na dworze sułtana w Konstantynopolu; 1870 koncerty w Warszawie (Teatr Wielki), a nast. w Skandynawii (m.in. Kopenhaga, Göteborg, Sztokholm).
Łączenie działalności koncert. z obowiązkami na dworze carskim było coraz trudniejsze. Praca w teatrze nie dawała W. satysfakcji artyst. ani wystarczających dochodów. 1872 podał się do dymisji i wyjechał na tournée do Stanów Zjedn. wraz z An. Rubinsteinem. W. był drugim solistą w zespole, do którego należały także dwie śpiewaczki: L. Ormeny i L. Liebhart. Trasa prowadziła przez wsch. wybrzeże i środk. wschód aż do Nowego Orleanu. Artyści na krótko pojawili się też w Kanadzie (Montreal, Toronto, Hamilton). Podróżowali koleją, niekiedy specjalnym pociągiem. Mieli obowiązek zagrania 6 koncertów tygodniowo. Od IX 1872 do V 1873 dali 215 koncertów, odwiedzili 59 miast (m.in. N. Jork, Brooklyn, New Haven, Hartford, Springfield, Worcester, Providence, Boston, Portland, Albany, Troy, Utica, Syracuse, Rochester, Buffalo, Cleveland, Akron, Toledo, Detroit, Grand Rapids, Kalamazoo, Fort Wayne, Chicago, Milwaukee, Peoria, Bloomington, Indianapolis, Columbus, Cincinnati, Pittsburgh, Filadelfia, Baltimore, Waszyngton, Lexington, Louisville, St. Louis, Nashville, Memphis, Mobile, Nowy Orlean). Ich występy śledziła z uwagą amer. prasa, zarówno pisma specjalistyczne, jak i gazety codzienne, m.in. „Dwight's Journal of Music”, „Metronome”, „New York Musical Gazette”, „New York Tribune”, „Philadelphia Inquirer”. Po wyjeździe Rubinsteina W. pozostał na dłużej w Ameryce, występując m.in. w Kalifornii (San Francisco, Sacramento, San Jose). Powrócił do Europy na pocz. 1874. Otrzymał wówczas stałą posadę w konserw. w Brukseli. W XII 1874 został mianowany prof. klasy skrzypiec. Objął też klasę kwartetu, utworzoną specjalnie na jego prośbę. Na tym stanowisku pozostał do IX 1877. Jego uczniami byli m.in.: L. Lichtenberg, E. Heimendhal, I. Schnitzler, A. Senkrach i M. Gałkin. Prywatnie u W. kształcił się też E. Ysaÿe, który wysoko cenił jego wskazówki na temat techniki prawej ręki. W. był znaną postacią w środowisku muz. Brukseli. Zasłynął jako solista (Concerts Populaires, Concerts du Conservatoire, Palais Ducal) oraz kameralista (Cercle Artistique et Littéraire, Association des Artistes Musiciens, Grande Harmonie). Wraz z pianistą L. Brassinem zainicjował cykl wieczorów kam. L’Union Instrumentale, który na stałe wpisał się w muz. panoramę miasta. Występował też w Gandawie, Mons, Liège, Spa i Ostendzie. 1876 został uhonorowany orderem króla Leopolda za zasługi na rzecz konserw. Nadal dużo koncertował w Europie. Było to możliwe dzięki przychylności ówczesnego dyrektora F.A. Gevaerta, który udzielał mu zgody na wyjazdy. Jednakże nieobecności W. w konserw. były krytycznie komentowane przez prasę. Zarzucano mu też, że zaniedbuje belg. uczniów, a zajmuje się wyłącznie obcokrajowcami. Te ataki były gł. przyczyną odejścia W. z konserwatorium.
W latach 70. W. był często zapraszany do współpracy przez znanych wykonawców i prestiżowe instytucje koncert.: 1875 Londyn (Philharmonic Concerts, Promenade Concerts), Manchester (Gentlemen's Concerts) i Paryż (Concerts Populaires, Salle Erard, Salle Herz); 1876 ponownie Paryż (Société des Concerts du Conservatoire, Théâtre Italien) i Londyn (Crystal Palace), a także Wiedeń, Graz, Praga, Budapeszt (wraz z pianistą A. Grünfeldem); 1877 tournée po krajach skand. (w zespole: G. Bottesini, A. Jaëll, D. Artôt) oraz występy w Wiedniu i Niemczech z L. Brassinem; 1878 Londyn (Popular Concerts, Crystal Palace, Philharmonic Concerts), tournée po Niemczech z A. Jaëllem i koncerty na Wystawie Światowej w Paryżu.
W tym czasie W. zmagał się z coraz większymi problemami zdrowotnymi. Ataki reumatyzmu i duszności często uniemożliwiały mu granie. W czasie występu w Kroll'schen Königssaale w Berlinie 1878 zasłabł na scenie (koncert dokończył wtedy J. Joachim). Pomimo złego stanu zdrowia, wyruszył w kolejne tournée do Rosji. 1879 zagrał w Moskwie i Petersburgu, a także w in. miastach (m.in. Kijów, Charków, Saratów, Jałta, Odessa, Kiszyniów). W jesieni nastąpił gwałtowny atak choroby. W XII W. znalazł się w Szpitalu Maryjskim w Moskwie, a w II 1880 został przeniesiony do domu Nadieżdy von Meck, która udzieliła mu opieki. W. zmarł w Moskwie 31 III 1880. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 7 IV w Warszawie w kościele św. Krzyża. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.