Strona:PWM Wieniawski Henryk 3.jpg

w zespole byli H. Ernst, J. Joachim i A. Piatti. Grał ponadto na inauguracji nowego cyklu koncertów muzyki kam. p.n. Monday Popular Concerts. W IV 1859 poznał Izabelę Hampton, którą poślubił 8 VIII 1860 w Paryżu. Liczne podróże koncert. po Europie w latach 50. przyniosły W. sławę i uznanie. Zdobył czołową pozycję pośród skrzypków wirtuozów i dał się poznać jako kompozytor. Jego występy były przyjmowane entuzjastycznie przez publiczność, a krytycy nie szczędzili pochwał. Świadczą o tym liczne recenzje w „Revue et Gazette musicale de Paris”, „Signale für die Musikalische Welt”, „The Musical World” i „Le Guide Musical”.
W 1860 W. dostał stałą posadę na dworze carskim w Petersburgu. Został pierwszym solistą w ork. operowej, występował na koncertach dworskich i opiekował się kilkoma uczniami w szkole teatr. Kontrakt znacznie ograniczał jego karierę sol., dając mu prawo tylko do kilku występów rocznie. Wszystkie pozostałe — za wyjątkiem koncertów charytatywnych — wymagały specjalnego pozwolenia. Umowa gwarantowała jednak wielomiesięczne urlopy w okresie letnim, które W. wykorzystywał na podróże koncert. po Europie. W. aktywnie uczestniczył w życiu muz. Petersburga. Grywał często w zespołach kam., m.in. w kwartecie Ros. Towarzystwa Muz., którym kierował. Był też częstym gościem w salonach arystokracji, m.in. u hr. M. Wielhorskiego, ks. W. Odojewskiego i barona B. Fitinhofa-Schella, oraz na wieczorach kam. w domach zaprzyjaźnionych muzyków, zwł. An. Rubinsteina, K. Lewiego i K. Ladowa. Spotkania te gromadziły wiele znakomitości ze świata kultury i sztuki. 1862 W. został prof. klasy skrzypiec w nowo powstałym konserw. Była to inicjatywa An. Rubinsteina, który zaprosił do współpracy wielu wybitnych artystów, m.in. T. Leszetyckiego, K. Dawydowa, F. Homiliusa, A. Zabela i H. Nissen-Salomon. W. prowadził też klasę kwartetu, z którą przygotował pierwsze wyk. Kwartetu B-dur P. Czajkowskiego, ówczesnego studenta komp. W 1865 opuścili jego klasę pierwsi absolwenci — D. Panow, K. Puszyłow i W. Salin, którzy odegrali ważną rolę w życiu muz. W 1867 na skutek konfliktu z carską administracją An. Rubinstein podał się do dymisji, a wraz z nim W. i duża część grona pedag. Następcą W. został L. Auer.
Przyjęcie stałej posady w Petersburgu nie osłabiło pozycji W. w świecie muz. Lata 60. obfitowały w ważne wydarzenia artyst.: 1861 podróż do Londynu z N. Rubinsteinem; 1862 pierwsze wyk. II Koncertu op. 22 w Petersburgu (pod dyr. An. Rubinsteina); 1863 występy w Petersburgu i Moskwie (pod dyr. R. Wagnera) oraz na zachodzie Europy (m.in. Liège, Utrecht, Amsterdam, Kopenhaga, Sztokholm); 1864 ponownie występy w Londynie (koncerty z K. Dawydowem, A. Jaëllem i A. Piattim) oraz w niem. uzdrowiskach (Wiesbaden, Schlangenbad, Bad Homburg); 1865 podróż do krajów nadbałtyckich z A. Kleffelem i wizyta w Londynie (Cov. Gard., Promenade Concerts);