(tzw. Rzymską); uzyskane fundusze przeznaczył na 18-miesięczną podróż artyst. po Niemczech, Francji, Belgii, Włoszech i pn. Afryce. Od 1906 przebywał w Berlinie, gdzie związał się silnie z zespołami polonijnymi; prowadził także ożywioną działalność kompoz. i wirtuozowską. Wyjeżdżał wielokrotnie do Warszawy, Krakowa, Lwowa oraz na Bliski Wschód, gdzie koncertował m.in. w obecności patriarchy Jerozolimy. W tym czasie odbyły się też pierwsze symf. koncerty kompoz. N. na ziemiach pol. (Lwów, Warszawa), na których wykonano m.in. Symfonię h-moll i oratorium Znalezienie św. Krzyża. 1907 miało miejsce premierowe wykonanie w Usti nad Łabą oratorium Quo Vadis; prapremiera ostatecznej wersji utworu odbyła się 1909 w Amsterdamie. Dzieło to zostało entuzjastycznie przyjęte w całej Europie i Ameryce, do 1939 wykonano je ponad 200 razy, na ziemiach pol. po raz pierwszy 1912 w Warszawie. 1909 N. osiadł w Krakowie, gdzie przebywał do 1914. Pełnił funkcję dyrektora artyst. Towarzystwa Muz., występował dyrygując koncertami symf., koncertował jako organista. 1910 włączył się do obchodów pięćsetlecia zwycięstwa pod Grunwaldem i odsłonięcia w Krakowie pomnika ufundowanego przez I.J. Paderewskiego, komponując
