1872 dzięki stypendium WTM studiował komp. w Akad. der Künste w Berlinie u F. Kiela; na koncercie dyplomowym (IV 1875) przedstawił I Symfonię A-dur, dobrze przyjętą przez berlińską krytykę. Po powrocie do Warszawy, mimo sukcesu I Symfonii, a zwł. uwertury Morskie Oko na koncercie kompoz. 10 XI 1875, nie znalazł zatrudnienia. Z końcem r. poślubił Stanisławę Segedy i udał się do Konstancji w pd. Badenii, gdzie z polecenia F. Kiela został miejskim dyr. muzyki oraz dyrygentem tow. śpiewaczego Bodan, które pod jego kier. zyskało opinię najlepszego w księstwie, sam zaś N., wolny od trosk materialnych, oddał się kompozycji. Napisany wówczas m.in. pierwszy cykl Krakowiaków na fort. znalazł uznanie F. Liszta i z jego polecenia ukazał się 1878 w Lipsku u C. Kahnta jako op. 2. Sukces utworu, przyjęty nieufnie przez pol. krytykę, utorował N. drogę do niem. i szwajc. wydawnictw. 1878 N. odrzucił propozycję objęcia profesury w Instytucie Muz. w Warszawie; 1879 ogłosił w „Echu Muzycznym” cykl artykułów pt. Drogowskazy, a 1880 kryt. rozprawkę O prozodii w pieśniach Moniuszki, która wywołała konsternację warsz. kół muz. i lit. W V 1880 udał się na zjazd muzyków do Baden-Baden, poznał tam Liszta i grywał z nim swe Krakowiaki op. 7 na 4 ręce; odwiedził też prawdopod. Lipsk oraz Weimar, gdzie z udziałem Liszta miało
