Kleczyński Jan, *8 VI 1837 Janiewicze na Wołyniu, †15 IX 1895 Warszawa, pol. krytyk, pisarz muz., pianista, pedagog i kompozytor. 1859–66 studiował w konserw. w Paryżu u F. Bazina i W.E. Carafy (teorię i komp.) oraz u A.F. Marmontela (fort.). Jako pianista-solista oraz kameralista występował 1858–89 w Warszawie, ponadto w Żytomierzu, Kaliszu, Krakowie, Lwowie, Lublinie, Szczawnicy, Iwoniczu. 1862 i 1864 występował w Paryżu zyskując uznanie. W repertuarze K. znajdowały się dzieła Bacha, Beethovena, Chopina, Hummla, Liszta, Mendelssohna, Saint-Saënsa, Schumanna, Webera oraz komp. własne. Od 1881 udzielał prywatnych lekcji gry na fort. W 1887–89 prowadził klasę fort. w Instytucie Muz. w Warszawie. Był jednym z założycieli WTM, 1875–77 pełnił funkcję sekretarza WTM, a 1877–78 dyr. muzycznego. Organizował wieczory muz. WTM, na których wykonywano jego komp.; prezentowano je również w Pradze (1880, 1887), Krakowie (1884, 1885), Lwowie (1885), Poznaniu (1904) i in. miastach. 1880–95 był red. nacz. „Echa Muzycznego” (od 1884 z A. Rajchmanem), kier. działu muz. i gł. recenzentem; po 3 l. pracy dokonał poszerzenia profilu pisma, co uzewnętrzniło się w zmianie tytułu od 1 X 1883 na „Echo Muzyczne i Teatralne” (EMT), a od 1885 — „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne” (EMTA) oraz przekształceniu go z dwutygodnika w tygodnik. 1879 wygłosił w Resursie Obywatelskiej w Warszawie 3 odczyty O wykonywaniu dzieł Chopina, a 1883 tamże 3 odczyty Chopin w
