Strona:PWM Kamieński Łucjan 2.jpg

robotniczych Berlina, wydał swoje pierwsze opus 60 Arbeitslieder. 1909–18 mieszkał w Królewcu, gdzie był red. działu muz. „Königsberger Allgemeine Zeitung”. W 1919 był dyr. operetki objazdowej w Poznaniu, 1920 wicedyr. Akad. Muzycznej. 1922 prof. nadzwyczajny i kier. katedry muzykol. Uniw. Poznańskiego, 1936 prof. zwyczajny, 1938–39 dziekan Wydz. Humanistycznego. 1928 zorganizował i był prezesem Pol. Towarzystwa Muzykol., 1930 założył przy katedrze muzykol. w Poznaniu pierwsze w Polsce archiwum fonograficzne; zgromadził nagrania z dwóch ekspedycji kaszubskich (1932, 1935), śląskiej (1937) oraz wędrówek po Wielkopolsce, Pomorzu, Kujawach, Pieninach. Archiwum (ok. 4 tys. nagrań) zaginęło w czasie wojny, zachowały się jedynie transkrypcje opubl. (1936) w tomie pieśni lud. z Kaszub pd. Do uczniów K. należeli M. Kwiek, Z. Latoszewski, K. Pałubicki, J. i M. Sobiescy, L. Witkowski. 1939 aresztowany przez gestapo pod zarzutem działalności antyniem., został w końcu XI zwolniony na skutek interwencji żony (niem. śpiewaczki Lindy Harder, z którą ożenił się 1913). Podczas okupacji niem. pracował jako archiwista w Bibl. im. Raczyńskich w Poznaniu. 1941 podpisał volkslistę, za co we IX 1946 sąd PRL skazał go na 3 l. więzienia i utratę mienia; już w X został ułaskawiony, a 1960 sąd zarządził zatarcie skazania. 1949–57 był nauczycielem PŚSM w Toruniu. Odsunięty od instytucji akademickich, pozbawiony możliwości badań zespołowych, próbował pracować samotnie (w l. 50-ych nagrał 150 płyt miękkich na Kaszubach), w końcu jednak zwrócił się ku kompozycji. Dorobek kompoz. K. sprzed 1939 w większości zaginął (m.in. cała twórczość symf., utwory scen.).