Strona:PWM Jarecki Henryk 3.jpg

IX prologiem, III aktem Strasznego Dworu Moniuszki oraz I aktem Zabobonu czyli Krakowiaków i górali Kurpińskiego w wyk. chóru i solistów opery lwowskiej oraz ork. opery wiedeńskiej). Jeszcze 1896 H. J. dał w Krakowie 52 przedstawienia (w tym Goplanę i Lohengrina), a 1898 — po jednym z najlepszych lwowskich sezonów operowych — Tannhäusera i Lohengrina. W l. 1897–99 w ciągu 4 mies. wakacyjnych przebywał z lwowskim zespołem w Warszawie, gdzie w gmachu cyrkowym przy ul. Ordynackiej zapoznał publiczność przede wszystkim z operetkami, a także z własną operą Powrót taty. 1897 dał 97 przedstawień (w tym 19 razy Powrót taty), 1898 — 126 (w tym opery z udziałem W. Florjańskiego), 1899 — wspólnie z F. Słomkowskim 115 (w tym Tannhäuser i Lohengrin z A. Bandrowskim).
W 1902 H. J. został zaangażowany do filh. lwowskiej jako drugi dyryg. (obok L. Czelańskiego), ale już po 2 tygodniach choroba spowodowana wieloletnią wyczerpującą pracą w teatrze, zmusiła go do rezygnacji z tego stanowiska. W filharmonii dyrygował odtąd tylko sporadycznie własnymi utworami, np. Odą do młodości (1904, koncert na fundusz budowy pomnika A. Mickiewicza), Rapsodem wojennym i Pneumellą (1905).
H. J. zasiadał w jury kilku konkursów muz. (1887, 1896, 1901, 1904, 1910) oraz dwukrotnie w 1912. W 1906 został wybrany drugim dyryg. artystycznym Lutni (obok S. Cetwińskiego). Od 1905 brał udział w pracach państw. komisji kwalifikacyjnej dla kandydatów na nauczycieli muz. w szkołach średnich i seminariach nauczycielskich. W ostatnich l. życia był nauczycielem muzyki w seminarium żeńskim i prof. śpiewu chór. w szkole muz. S. Kasparek oraz dyr. muzyki u dominikanów.