Strona:PWM Jarecki Henryk 2.jpg

sztuk teatr., pisał także własne ilustracje. 12 XI 1873 zorganizował pierwszy we Lwowie koncert złożony wyłącznie z utworów pol. kompozytorów. Przygotował z pietyzmem wykonania dzieł swego mistrza: Jawnuty i Flisa (1873), Dziadów (1874), kantaty Milda (1876), Strasznego Dworu (1877), wznowił Hrabinę (1887). Poza repertuarem operetkowym, dominującym w słabszych sezonach teatr. (np. 1881/82, 1887/88), H. J. wystawił 26 oper obcych kompozytorów, m.in. opery Wagnera: Tannhäuser (1897), Lohengrin (pol. prapremiera 1877, po raz wtóry wystawiony 1896) i Rienzi (1899). Wielokrotnie wykonywał Rycerskość wieśniaczą Mascagniego (1892), Pajace Leoncavalla (1893) oraz Sprzedaną narzeczoną i Dalibora Smetany (1896, 1898). Wprowadził na scenę lwowską liczne opery kompozytorów pol.: Duch wojewody L. Grossmana (1878), Don Desiderio ks. J.M.K. Poniatowskiego (1878), Konrad Wallenrod (prapremiera 1885) i Goplana (1896 w Krakowie i 1897 we Lwowie) W. Żeleńskiego. Wystawił też własne opery: Mindowe (1880), Jadwiga (1886), Barbara Radziwiłłówna (1893) oraz Powrót taty (1897). Pod batutą H. J. debiutowali we Lwowie wybitni śpiewacy, m.in. A. Bandrowski (1883), W. Florjański (1885), M. Sembrich-Kochańska (1886), S. Kruszelnicka (1893), J. Korolewicz (1894). Współpracowali z nim in. wybitni śpiewacy: T. Arklowa, A. Myszuga, J. Chodakowski, F. Cieślewski. Często dyrygował spektaklami na cele dobroczynne, był kier. artystycznym wielu urządzanych poza teatrem wieczorków muz.-deklamacyjnych. Utwory H. J. wykonywano na uroczystościach organizowanych z okazji rocznic patriot., jubileuszy lit., np. Psalm XCIII (dla uczczenia 300-lecia zgonu J. Kochanowskiego, 1884), piąte wystawienie Jadwigi (dla upamiętnienia 500-lecia połączenia Litwy z Polską, 1886), obie wersje Psalmu XLVI (w rocznicę konstytucji 3 maja, 1888). Jeszcze 1909 w Krakowie na wieczorze poświęconym pamięci T. Kościuszki chór Sokoła odśpiewał Poloneza uroczystego H. J., a w Teatrze Miejskim we Lwowie na poranku zorganizowanym dla uczczenia 100. rocznicy urodzin J. Słowackiego połączone chóry Tow. Muz. i Hejnału pod kier. A. Sołtysa przypomniały balladę Hugo.
Działalność dyrygencka H. J. wykraczała daleko poza granice Lwowa. W programie pierwszych wizyt z zespołem opery lwowskiej w Tarnowie, Brodach i Tarnopolu (w czasie 3-miesięcznego wakacyjnego tournée 1877) były tylko opery. Występy gościnne wznowione po kilkuletniej przerwie (już z przewagą repertuaru operetkowego) stały się ważnym czynnikiem ożywienia życia muz. Krakowa w miesiącach letnich (1884, 1885, 1886, 1888). 1890, kiedy po raz pierwszy część obowiązków przejął drugi dyryg. F. Słomkowski, H. J. kierował podczas uroczystości sprowadzenia prochów A. Mickiewicza do Krakowa Marszem żałobnym Chopina, Requiem Moniuszki, własnym Hymnem i polonezem Kurpińskiego Witaj królu. 1892 — po kolejnym pobycie w Krakowie — udał się do Wiednia, gdzie na Międzynarod. Wystawie Muz.-Teatralnej prowadzone przez niego spektakle były jedyną wizytówką pol. muzyki scen.: 10 i 14 IX dyrygował Halką, a 11 i 13