Strona:PWM Gorczycki Grzegorz Gerwazy 2.jpg

o fakcie, że gł. dziedziną jego działalności stała się muzyka. W zakres obowiązków G. jako kapelm. wchodziło dyrygowanie i przygotowywanie repertuaru, komponowanie utworów własnych, przygotowywanie (tj. kopiowanie) głosów kompozycji in. autorów, utrzymywanie w repertuarze utworów tradycyjnie przez kapelę śpiewanych, a skomponowanych zarówno przez autorów pol., jak i obcych. Kapela G. niewątpliwie reprezentowała dobry poziom wyk., jeśli stać ją było na wykonywanie wok.-instr. utworów swego kapelmistrza.
Z biegiem lat wzrastało znaczenie G. w środowisku krakowskim, zwiększały się też jego obowiązki, i to zarówno te, z którymi wiązały się pewne dochody w postaci prebend, jak też i inne wynikające z jego otwarcia się na ludzkie potrzeby. 1702 otrzymał G. prebendę kaplicy św. Stanisława, tzw. prebendę angelicką, związaną z działalnością w wok. zespole kaplicy. Po najazdach szwedzkich, które spustoszyły Kraków (1702, 1705), otrzymał godność kanonika kolegiaty w Skalbmierzu, z czym wiązała się rezygnacja z wikariatu. W latach 20-ych został proboszczem kośc. Bożego Miłosierdzia na przedmieściu Krakowa zwanym Smoleńskiem; funkcja ta związana była z opieką nad szpitalem przykościelnym. 1728 kapituła mianowała G. egzaminatorem w seminarium duchownym. Jeszcze przed powołaniem go na kapelm. katedry G. rozpoczął sprawowanie opieki nad więźniami osadzonymi w basztach zamku wawelskiego. Wszystkie te czynności spełniał do końca życia. Pochowany został prawdopod. w kośc. Bożego Miłosierdzia na Smoleńsku; na jego cześć wmurowano w katedrze wawelskiej tablicę pamiątkową, na której określono G. jako „Gemma Sacerdotum” — klejnot kapłaństwa. Należy zdementować wiadomość powtarzaną niemal w całej literaturze o rzekomym przeziębieniu się G. podczas uroczystości koronacyjnych Augusta III w I 1734, co miało być bezpośrednim powodem jego śmierci. Chorował prawdopod. już od jesieni 1733, jak wynika z analizy prowadzonej przez niego księgi wydatków na kapelę.