Friemann Witold, *20 VIII 1889 Konin, †22 III 1977 Laski k. Warszawy, pol. kompozytor, pianista i pedagog. Muzyki uczył się początkowo pod kier. P. Romaszki (fort.) i M. Zawirskiego (teoria), nast. do 1909 studiował w konserw. warszawskim u Z. Noskowskiego i R. Statkowskiego (komp. i instr.) oraz A. Michałowskiego (fort.), a także prawdopod. u P. Maszyńskiego. 1909—13 przebywał w Lipsku i Meiningen, gdzie studiował u M. Regera (komp.) i J. Pembaura syna (fort.). Karierę pianist., rozpoczętą udanym debiutem 1914 w Lipsku, przerwał wybuch wojny; F. powrócił jednak do działalności koncert. od 1921 we Lwowie, dokąd sprowadził go po zakończeniu działań wojennych A. Chybiński. Do 1929 prowadził klasę fort. w lwowskim konserw. PTM (kurs koncert.). W tym czasie stał się znany jako kompozytor, gł. dzięki swej liryce wok. (pieśni F. śpiewała m.in. Ada Sari) i utworom fort., które często sam wykonywał na koncertach kompoz. we Lwowie. 1929 opuścił Lwów i osiedlił się na 4 lata w Katowicach, gdzie zorganizował Śląskie Konserw. Muz., którego został dyr.; z jego inicjatywy założona została przy tej uczelni jedyna w Polsce
