Ta strona została uwierzytelniona.
|
| ||
| 14 XII — | Ch. bierze udział w koncercie Berlioza | |
| 25 XII — | wespół z Lisztem, H. Ernstem i śpiewaczką S. Heinefetter uczestniczy w koncercie na rzecz F. Stoepla w Sali Pleyela; recenzja 28 XII w „Gazette Musicale” | |
| 1834/35 | — | pisze nie wydane za życia Impromptu cis-moll (WN 46); kończy naszkicowane w 1831 (?) Scherzo h-moll, przygotowuje do wydania Mazurki op. 24 i Polonezy op. 26; wśród przyjaciół J. Dessauer, wśród ulubionych uczniów A. Gutmann |
| 1835 | 25 II — | w salonach Erarda gra z F. Hillerem na 2 fort. |
| 22 III — | w Sali Pleyela uczestniczy w koncercie wraz z F. Hillerem, braćmi H. i J. Herzami, G. Osborne’em i C. Stammatim | |
| 4 IV — | uczestniczy w wielkim koncercie danym w Théâtre Italien wspólnie z F. Lisztem, H. Ernstem, M.-C. Falcon i A. Nourritem (pieśni Schuberta) — na rzecz emigrantów polskich; grał Koncert e-moll oraz w duecie z Lisztem; występ Ch. skrytykowano w „Gazette Musicale” (12 IV) | |
| 26 IV — | na koncercie w sali konserw. zorganizowanym przez F.A. Habenecka gra z orkiestrą Poloneza Es-dur op. 22; wielki sukces, zarazem ostatni prawdziwie publiczny koncert Ch. | |
| 29 V — | spotkanie Ch. z Mickiewiczem | |
| 30 VI — | Ch. proponuje firmie B & H w Lipsku Polonezy op. 26, określone przez siebie jako „mélancoliques” | |
| VII(?) — | lato w Enghien k. Paryża z wypadami do St. Gratien, posiadłości markiza A. de Custine | |
| Lata dojrzałości i pełni 1835-40 | ||
| 1835 | 15 VIII — | spotkanie z rodzicami w Karlsbadzie (Karlovy Vary); Ch.: „nie do opisania nasza radość! [...] żem miał tylko nadzieję zawsze, a dziś realizację tego szczęścia i szczęścia i szczęścia” |
| 2 IX — | nieznanemu adresatowi dedykuje fortepianowy układ refrenu Jeszcze Polska nie zginęła | |
| 6 IX — | wyjazd z rodzicami do Dĕčina | |
| 15 IX — | hr. Józefinie Thun-Hohenstein w Dĕčinie dedykuje Walca As-dur z op. 34 | |
| 19 IX — | wyjazd z Dĕčina; w Dreźnie spotkanie z rodziną Wodzińskich; u W. Wodzińskich „między innymi zagrał Jeszcze Polska nie zginęła czyli Mazurka Dąbrowskiego i z niego prześliczne swej kompozycji wariacje”; protest ros. ambasady | |
| 22 IX — | w sztambuchu Marii Wodzińskiej: „soyez heureuse” — pod 3 taktami Nokturnu Es-dur z op. 9; 24 IX dedykuje jej rękopis Walca As-dur (WN 48) | |
| 3 X — | wyjazd z Drezna | |
| 4-5 X — | w Lipsku; spotkanie z Mendelssohnem i Schumannem u ojca Clary Wieck; Ch. gra nokturny i etiudy, podziwia grę Clary | |
| 6 X — | R. Schumann w NZfM: „był tu Chopin [...] gra zupełnie tak, jak komponuje, to znaczy na swój jedyny sposób”; F. Mendelssohn do rodziny: „był tu Chopin [...] muzykowaliśmy nie rozstając się” | |
| ok. 20 X — | w Paryżu — po spowodowanym chorobą dłuższym postoju w Heidelbergu (u rodziny A. Gutmanna) i krótkim pobycie w Strasburgu | |
| 2 XI — | wg wyznań A. Jełowickiego w poniedziałki wieczorem spotyka się u niego grupa Polaków muzykujących, wśród nich K. Lipiński i Ch. | |
| 24 XII — | w „Journal des Débats” informacja, że Ch. będzie improwizował podczas wenty na rzecz pol. emigrantów | |
| 1835/36 | XII/I — | ciężko choruje; pogłoska o zgonie Ch., odwołana 8 I w „Kurierze Warsz.” |
| 1836 | I — | pomaga K. Lipińskiemu w urządzeniu koncertu |
| 9 I — | A. Woykowski w „Przyjacielu Ludu” o Ch.: „Szekspir, Byron, Mickiewicz fortepianu” | |
| 28 III — | zaproszenie Mendelssohna (z dopiskiem Schumanna) do wzięcia udziału w festiwalu w Düsseldorfie, z czego nie korzysta | |
| 9 IV — | w salonach Erarda koncert pożegnalny F. Liszta: Ch. gra z nim walca na 4 ręce | |
| 3 V — | po ukazaniu się w Paryżu cyklu wierszy powstańczych W. Pola pt. Pieśni Janusza Ch. improwizuje muzykę do kilkunastu; jedyna zapisana (przez Fontanę), Leci liście z drzewa, nosi datę 3 maja | |
| 12 VI — | J.U. Niemcewicz w dzienniku: „Obiad u generała Kniaziewicza, na którym był Mickiewicz i Chopin, jeden z pierwszych pianistów w Europie” | |
