Ta strona została uwierzytelniona.
|
| ||
| 26(29?) I — | do J. Elsnera: „jako artysta jestem jeszcze w kolebce, a jako Polak trzeci krzyżyk zacząłem”; o wiedeńczykach: „Oni tu walce dziełami nazywają!” | |
| IV — | w sztambuchu: „tu ludzie nie moi [...] płasko, miernie, co mię dobija [...] Chce mi się śmierci i znów chciałbym rodziców widzieć. Jej obraz stoi mi przed oczyma” | |
| 4 IV — | bierze udział (z 10 innymi osobami) w poranku na benefis śpiewaczki Garcia-Vestris, w salach Redutowych | |
| V/VI — | według tradycii w Wiedniu powstały pierwsze rzuty Scherza h-moll i Ballady g-moll a także Mazurków op. 17 | |
| 11 VI — | bierze udział w koncercie dyrygenta D. Mattiza; gra Koncert e-moll | |
| VII — | (?) pracuje nad Polonezem op. 22; w Wiedniu powstają również pieśni Smutna rzeka i Narzeczony | |
| 6 VII — | S. Witwicki: „Już to koniecznie musisz być twórcą polskiej opery [...] Obyś tylko ciągle miał na uwadze: narodowość, narodowość i jeszcze raz narodowość” | |
| 16 VII — | do rodziny: „ale ja się niczego tutaj nie uczę, co jest wiedeńskie z natury [...] Mój fortepian nie słyszał, tylko mazury [...]” | |
| — | Mazurek f-moll op. 7 nr 3 wpisany do dwu sztambuchów | |
| 20 VII — | opuszcza Wiedeń, udając się przez Linz, Salzburg, Monachium i Stuttgart do Paryża (ambasada ros. odmawia paszportu do Londynu) | |
| 22 VII — | z Linzu przez Alpy do Salzburga | |
| 28 VIII — | w Monachium bierze udział w poranku Philharmonische Verein; gra Koncert e-moll i Fantazję na tematy polskie | |
| 4(?) IX — | w Stuttgarcie; spotkanie z J.P. Pixisem | |
| 8 IX — | wzięcie Warszawy i upadek powstania; Ch. w tzw. dzienniku stuttgarckim: „Wróg w domu [...] O boże, jesteś ty! — Jesteś i nie mścisz się! Czy jeszcze ci nie dość zbrodni moskiewskich — albo — alboś sam Moskal! [...] a ja tu bezczynny — a ja tu z gołymi rękami — czasem tylko stękam, boleję na fortepianie — rozpaczam” | |
| — | wg tradycji w Stuttgarcie powstał pomysł Etiudy c-moll z op. 10 (nazywanej „Rewolucyjną”) oraz Preludium d-moll | |
| Lata adaptacji 1831-35 | ||
| 1831 | IX — | w Paryżu; zamieszkuje na Boulevard Poissonnière 27; pierwsze kontakty muz. przez F. Paëra, do którego miał listy polecające. |
| 17 XI — | poznaje Delfinę Potocką | |
| XI — | kontakty z G. Rossinim, L. Cherubinim, P. Baillotem, H. Herzem, F. Lisztem, F. Hillerem oraz F. Kalkbrennerem; ten ostatni proponuje Ch. lekcje gry fort. („zadziwiłem Kalkbrennera, że mam grę Cramerowską, a uderzenie Fieldowskie”) | |
| 27 XI — | Elsner przestrzega Ch. przed przyjęciem propozycji Kalkbrennera | |
| 7 XII — | w AmZ recenzja R. Schumanna z Wariacji op. 2; słynne: „Panowie, czapki z głowy, oto geniusz” | |
| 12 XII — | do T. Woyciechowskiego: „Mnie tu wiatr zapędził [...] Paryż jest to wszystko co chcesz — możesz się bawić, nudzić, śmiać, płakać [...] i nikt na Cię nie spojrzy, bo tutaj tysiące toż samo robiących [...] Jakoż nie wiem, czy gdzie więcej pianistów”; pod wrażeniem Roberta Diabła G. Meyerbeera: „to arcydzieło nowej szkoły” | |
| 14 XII — | do J. Elsnera: „ale dziś, widząc tego rodzaju wszelkie nadzieje zniweczone, przymuszony jestem myśleć o torowaniu sobie drogi w świecie jako pianista [...] nie będę kopią Kalkbrennera; nic nie zdoła zatrzeć [...] myśli utworzenia sobie nowego świata” | |
| 25 XII — | do T. Wojciechowskiego o W. Sowińskim: „A czym mi najwięcej krwi psuje, to zbiorem swoich karczemnych [...] śpiewek [...] które on zbiorem polskich pieśni nazywa”; o nastrojach w Paryżu: „niższa klasa jest zupełnie rozjątrzona — i co moment radzi, by zmienić stan swej nędzy, ale na nieszczęście, zbyt wiele ostrożności rząd ma na takowe rzeczy [...] żandarmerią konną rozpędza [...] łapią, aresztują wolny naród — strach [...]” | |
| 1832 | 26 II — | pierwszy koncert w Paryżu, w Sali Pleyela z udziałem 13 artystów; Ch. gra Koncert f-moll i Wariacje op. 2 oraz uczestniczy w wykonaniu na 6 fort. Poloneza F. Kalkbrennera; wśród słuchaczy Liszt i Mendelssohn |
