Strona:PL Zola - Doktór Pascal.djvu/174

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

miłości, poryw namiętności Heleny, dla jakiegoś mężczyzny nieznanego, dla doktora, sprowadzonego wypadkiem w nocy do łoża jej córki. Zazdrość chorobliwa Janiny, zazdrość instynktownie zakochanej, walczącej z miłością. O matkę swoją, tak już wycieńczonej cierpieniem, że umiera ze świadomości, iż błąd popełniony został. Straszna cena jednej godziny żądzy wśród całego życia czystego jak łza! ta biedna ukochana dziecina zmarła i leży sama jedna tam wysoko pod wyniosłemi cyprysami niemego cmentarza, ponad wiecznym i na to wszystko obojętnym Paryżem!..
Z Lizą Macquartówną rozpoczyna się linia nieprawa. Świeża i zdrowa Liza uosabia szczęśliwość brzucha, gdy, stojąc na progu swojej masarni w czystym fartuchu białym, uśmiecha się do hal centralnych, gdzie huczy głód ludu całego i odwieczna walka „tłustego z chudym.“ Chudy Florek, jej szwagier, jest nienawidzony i prześladowany przez tłuste rybiarki i przez tłuste straganiarki i ona sama, tłusta rzeźniczka, nieskończenie uczciwa, lecz nieubłagana, wydaje go, jako republikanina zagorzałego i osadza w więzieniu, przekonana głęboko, że w ten sposób pracuje ku szczęśliwemu trawieniu wszystkich tłustych uczciwych ludzi. Z tej matki rodzi się najzdrowsza, najuczciwsza dziewczyna, Paulina Quenu, rozważna, rozsądna dziewica, rozumiejąca życie i biorąca je takiem, jakiem ono jest, tak szlachetna w swej miłości dla innych, że pomimo buntu dojrzałej natury swojej, odstępuje przyjaciółce narzeczonego swego Lazara, potem ratuje dziecko z tego związku niedobranego i rozluźniającego się, zostaje jego matką