chną zmiennością objawów życia?... („Dumka“, „Podróż“, „Rozstanie“).
Z przekładów, mamy tłómaczenie znanego wiersza Arnaulta[1]: „Do listka“, a z Schillera: „Pożegnanie Joanny d’Arc“ i ustęp z „Maryi Stuart“.
Co do dramatu historycznego „Zbigniew“, to ponieważ wykończony został znacznie później, tu tylko zanotuję, że praca szła powoli, sceny były przerabiane zdaje się nieraz i że część ich tylko zdecydował się Gustaw na czysto przepisać. Przejdźmy teraz do charakterystyki osób, jaką w „Dzienniku“ Gustawa znajdujemy. Wybieram w tym celu najprzód, przedstawienie jednej indywidualności wybitnej, a potem, ocenę całych grup towarzyskich.
W uniwersytecie jeszcze zabrał Zieliński znajomość z młodzieńcem ubogim, pracowitym, wciąż się kształcącym, a nadzwyczajnie podejrzliwym, Zygmuntem Komarnickim[2], który już w r. 1830 dał się poznać przekładem I-go tomu „Literatury dramatycznej, A. Wilhelma Schlegla[3]“, a później miał osięgnąć pewne imię jako historyk, tłómacz kroniki Dytmara[4], Gallusa[5] itd. W listach do osób trzecich, wypowiadał Komarnicki zdanie, że Gustaw nie darzy go taką przyjaźnią, na jaką zasłużył a nie darzy go może dla jego ubóstwa, lub braku „słodyczy“, zarówno w słowach jak wejrzeniu. Dało to Gustawowi pochop do skreślenia charakterystyki przyjaciela:
«Zygmunt, poświęciwszy się zupełnie naukom, przejął się zasadami filozofii niemieckiej, i jakkol-
- ↑
Antoine-Vincent Arnault (1766-1834) – francuski dramatopisarz.
- ↑ Zygmunt Erazm Komarnicki (1809-1883) – polski historyk i tłumacz.
- ↑ August Wilhelm Schlegel (1767-1845) – niemiecki pisarz, językoznawca, filolog, tłumacz i uczony, brat Friedricha.
- ↑ Thietmar z Merseburga (975-1018) – biskup merseburski, kronikarz, autor Kroniki.
- ↑ Gall Anonim (XI-XII w.) – anonimowy autor Kroniki polskiej.
