Strona:PL Zieliński Elementy dramatyzmu.pdf/54

cana, zupełnie odpowiada takiemu angelosowi tragedji greckiej. Ale w każdym razie spotyka się go tu daleko częściej i jego mowa, nieprzerywana przez słuchaczy, stanowi pierwiastek epicki, wcale jeszcze nie roztopiony w dramatyzmie. A ponieważ tragedja ma być dramatem, więc ten pierwiastek zawiera w sobie sprzeczność z jej istotą i jako taki wymaga objaśnienia.
 Oto więc możemy wskazać nawet nie jedną, lecz trzy przyczyny, objaśniające rolę zwiastuna w tragedji starożytnej.
 Po pierwsze: Powiedziałem przed chwilą, że ta rola jako pierwiastek epicki, jest sprzeczną z charakterem tragedji jako dramatu; otóż widzieliśmy, że tragedja została dramatem nie od razu. Pierwotnie, to jest mniej więcej do czasów Kimona (do 470 r.), była ona kantatą; cała akcja działa się za sceną i była opowiadana chórowi, czy to przez bohaterów, czy to właśnie przez zwiastunów, a chór w długich, pięknych śpiewach