Strona:PL Zieliński Elementy dramatyzmu.pdf/22

lina przeciwko tajemniczemu zmrokowi Dyoniza, ginie straszną śmiercią z rąk oślepionych bakchantek — Likurg nie chce zaniechać swego uporu. Wtenczas i jego ogarnia szał niszczycielski: biorąc w swym obłędzie własnego syna za nienawistną latorośl wrogiego boga, rzuca się z siekierą na niego i dopiero po dokonanym zabójstwie powraca do przytomności. Tu i on upokarza się przed mocą znieważonego boga. I bóg litościwy nie odmawia mu swej łaski: według jego woli kamienne odrośli jego świętej góry okrążają zewsząd grzesznika, który żyje odtąd cudownem życiem, jako prorok potężnego boga twórczego szału.
 „Likurgeja” nie jest nam zachowana; wogóle zachowała się tylko jedna trylogja z całej literatury dramatycznej: „Oresteja” tegoż Eschyla, w której akcja jest bardziej skomplikowana. Mężobójstwo Klitemnestry, pierwsza wina tragiczna, jest treścią pierwszej tragedji; zostaje ona pomszczona w drugiej przez zgubę zabójczyni. Ponie-