Ta strona została uwierzytelniona.
Gdy błysła jutrznia różowa,
Pastereczka lilje rwie,
I z błogą radością chowa
I tuli na łono swe.
Zda się kielich się odkrywa,
I uroczéj woni wiew
Nieznaną tęsknotę wléwa
We wrzącą pasterki krew.
Pobladły pasterki lica;
Wzdychając, błądzi co noc.
Czyż to promienia księżyca
Tajemna zdziałała moc?
