Strona:PL Wyspiański - Meleager.djvu/72

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Fontanna zmilkła, a na wodzie czarnej,
kędy się gwiazdek świeciły ogniki,
jasny się ludzki kształt kołysał martwy.
..........

OINEUS.

Gdzie Atalanta?

SŁUGA.

Ot niosą ciało Atalanty.
..........

OINEUS
(zwrócił się ku Althei).

Przeklęta niewiasto!!
Przeklęta chwilo i dniu,
gdym ciebie, w hańbie poczętą, wziął do dom
na boleść gorzką mej niedołężnej starości.

ALTHEA.

O jakiej hańbie mówisz?

OINEUS.

Twoja cię matka, jak wyznała sama,
w hańbiącym związku występnym poczęła.

ALTHEA.

A cóż skłoniło matkę, że wyznała?

OINEUS.

Przysięga, którą Dianie złożyła,
jeźli miłośny grzech zdoła utaić.

ALTHEA.

Czy ta przysięga mnie się dotyczyła?

OINEUS.

Bodajżeś była Dianie święciła
zawżdy twe wdzięki, niż ciebie przeklętą,
swaty mnie przyszły raić.