Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/1011

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.


30.Co i uczynili, posławszy do starszych przez ręce Barnaby i Szawła.


ROZDZIAŁ XII.
Herod na Apostoły ważąc, Jakóba zabił, Piotra wsadził, który przez Anioła wywiedzion, a Herod w Cezaryi będąc, od Anioła skarany, zdechł.

A onegóż czasu oburzył się mocą król Herod, aby utrapił niektóre z kościoła.

2.I zabił Jakóba, brata Janowego, mieczem.

3.A widząc, że się podobało Żydom, przydał, że poimał i Piotra. A były dni przaśników.

4.Którego poimawszy, wsadził do ciemnice, podawszy go czworakiéj czworostrażéj żołnierzów pod straż, chcąc go po Pasce wywieść ludowi.

5.A Piotra chowano w ciemnicy; lecz modlitwa bez przestanku działa się od kościoła do Boga za nim.

6.A gdy go miał wywieść Herod, onéjże nocy spał Piotr między dwiema żołnierzmi, związany dwiema łańcuchy, a stróże przed drzwiami strzegli ciemnice.

7.A oto Aniół Pański podle stanął, a jasność się oświeciła w mieszkaniu, a uderzywszy w bok Piotrów, obudził go, mówiąc: Wstań rychło! I opadły łańcuchy z rąk jego.

8.I rzekł do niego Aniół: Opasz się i obuj ubranie twoje. I uczynił tak. I rzekł mu: Weźm na się odzienie twoje a idź za mną.

9.A wyszedłszy, szedł za nim: a nie wiedział, żeby było prawda, co się działo przez Anioła; lecz mniemał, żeby widzenie widział.

10.A gdy minęli pierwszą i wtórą straż, przyszli do bramy żelaznéj, która wiedzie do miasta, która się im sama otworzyła. A wyszedłszy, przeszli jednę ulicę, i natychmiast odszedł Aniół od niego.

11.A Piotr przyszedłszy k sobie, rzekł: Teraz wiem prawdziwie, iż Pan posłał Anioła swego i wyrwał mię z ręki Herodowéj i ze wszystkiego oczekiwania ludu Żydowskiego.

12.A obaczywszy się, przyszedł do domu Maryi, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie było wiele zgromadzonych i modlących się.

13.A gdy on kołatał we drzwi u wrót, wyszła dziewka słuchać, imieniem Rode.

14.A poznawszy Piotrów głos, od radości nie otworzyła wrót; lecz wbieżawszy, oznajmiła, iż Piotr stał przed wroty.

15.A oni rzekli do niéj: Szalejesz. Ale ona twierdziła, iż się tak rzecz ma. A oni mówili: Aniół jego jest.

16.A Piotr przecię kołatał. A gdy otworzyli, ujrzeli go i zdumieli się.

17.A kinąwszy na nie ręką, aby milczeli, rozpowiedział, jako Pan wywiódł go z ciemnice, i rzekł: Oznajmijcie to Jakóbowi i braciéj. A wyszedłszy, szedł na inne miejsce.

18.A gdy był dzień, rozruch niemały był między żołnierzmi, coby się z Piotrem stało.

19.A Herod, pytawszy się o nim i nie nalazłszy, uczyniwszy wywiadowanie o stróżach, kazał je wieść: A wyjechawszy z Żydowskiéj ziemie do Cezaryi, tam mieszkał.

20.A był rozgniewany na Tyryjczyki i Sydończyki; lecz oni jednomyślnie przyjechali do niego, a namówiwszy Blasta, który był podkomorzym królewskim, prosili o pokój dlatego, iż krainy ich miały żywność od niego.

21.A dnia naznaczonego Herod oblókłszy się w szatę królewską, siadł na stolicy i czynił rzecz do nich.

22.A lud wołał: Głosy Boże a nie człowiecze!

23.A natychmiast uderzył go Aniół Pański, przeto, iż nie dał chwały Bogu: a roztoczony od robactwa, skonał.

24.A słowo Pańskie rozrastało się i rozmnażało.

25.A Barnabasz i Szaweł wrócili się z Jeruzalem, wykonawszy posługę, wziąwszy Jana, którego nazwano Markiem. [1]


ROZDZIAŁ XIII.
Paweł i Barnabasz wezwani od Boga na to, aby kazali poganom, w Cyprze i w Antyochiéj Chrystusa opowiadali, dlaczego Żydowie przeciwko im powstali.

A byli w kościele, który był w Antyochii, prorocy i Doktorowie, między którymi Barnabasz i Symon, którego zwano Niger, i Lucyusz

  1. Wyż. 11, 29.