a nie pomnij więcéj nieprawości naszéj: oto wejrzyj, myśmy wszyscy twój lud. [1]
10. Miasto Świętego twego stało się puste, Syon pustynią został, Jeruzalem opuściało.
11. Dom poświęcenia naszego i chwały naszéj, gdzie cię chwalili ojcowie nasi, stał się pogorzeliskiem ognia, i wszystkie kochania nasze obróciły się w rozwaliny.
12. Izali nad tem zahamujesz się, Panie? zamilczysz i utrapisz nas bardzo?
Szukali mię, którzy się pierwéj nie pytali, naleźli, którzy mię nie szukali. Rzekłem: Owom Ja, owom Ja! do narodu, który nie wzywał imienia mego. [2]
2. Rozciągałem ręce moje przez wszystek dzień do ludu niewiernego, który chodzi drogą nie dobrą za myślami swemi.
3. Lud, który mię ku gniewu przywodzi, przed obliczem mojem zawżdy: którzy ofiary czynią w ogrodziech i ofiarują na cegłach.
4. Którzy mieszkają w grobiech, a w zborach bałwańskich sypiają: którzy jedzą świnie mięso, a polewka obrzydła w naczyniach ich.
5. Którzy mówią: Odstąp odemnie, nie przystępuj do mnie; boś nieczysty jest. Ci będą dymem w zapalczywości mojéj, ogniem gorejącym przez cały dzień.
6. Oto napisano jest przedemną: Nie zamilczę, ale oddam i odpłacę na łono ich.
7. Nieprawości wasze i nieprawości ojców waszych spółem, mówi Pan, którzy ofiarowali na górach i na pagórkach urągali mię: i odmierzę sprawę ich pierwszą do łona ich.
8. To mówi Pan: Jako gdyby naleziono ziarno w gronie wina, i rzeczonoby: Nie psuj go; bo błogosławieństwo jest: tak uczynię dla sług moich, że nie zatracę wszystkiego.
9. I wywiodę z Jakóba nasienie, a z Judy dzierżawcę gór moich: i odziedziczą ją wybrani moi, a słudzy moi będą tam mieszkać.
10. I będą pola chlewami trzód, a dolina Achor legowiskiem bydła ludowi memu, którzy mię szukali.
11. A wy, którzyście opuścili Pana, którzyście zapomnieli góry świętéj mojéj, którzy stawiacie stół Fortunie i ofiarujecie na nim:
12. Policzę was mieczem, a wszyscy w porażce upadniecie: przeto iżem wołał, a nie odpowiedzieliście: mówiłem, a nie słuchaliście, i czyniliście złość w oczu moich, a czegom ja nie chciał, obraliście. [3]
13. Przeto to mówi Pan Bóg: Oto słudzy moi jeść będą, a wy łaknąć będziecie: oto słudzy moi pić będą, a wy upragniecie:
14. Oto słudzy moi weselić się będą, a wy się zawstydzicie: oto słudzy moi wykrzykać będą od radości serdecznéj, a wy będziecie wołać od boleści serca i od skruszenia ducha wyć będziecie.
15. I zostawicie imię swe na przysięgę wybranym moim, i zabije cię Pan Bóg, a sługi swe nazowie inszem imieniem.
16. W którym kto błogosławiony jest na ziemi, będzie błogosławion w Bogu, Amen: a kto przysięga na ziemi, będzie przysięgał w Bogu, Amen: iż zapomnione są pierwsze uciski, iże zakryte są od oczu moich.
17. Bo oto ja tworzę niebiosa nowe i ziemię nową, a nie będą w pamięci rzeczy pierwsze, ani przyjdą na myśl. [4]
18. Ale się będziecie weselić i radować aż na wieki z tego, co Ja tworzę; bo oto Ja tworzę Jeruzalem radością, a lud jego weselem.
19. I radować się będę w Jeruzalem i weselić się będę w ludu moim, ani słychać będzie w nim więcéj głosu płaczu i głosu wołania.
20. Nie będzie tam więcéj niemowiątka dniów, i starca, któryby nie wypełnił dni swoich; bo dziecię stoletnie umrze, a grzesznik stoletni przeklęty będzie.
21. I pobudują domy, i będą mieszkać: i nasadzą winnice, a będą jeść owoce ich.
22. Nie będą budować, a inszy
