11. Niech szperuje lichwiarz wszystkę majętność jego: a niech rozchwycą obcy prace jego.
12. Niechaj nie ma pomocnika: a niech nie będzie, ktoby się zlitował nad sierotami jego.
13. Dzieci jego niech będą zniszczone: w jednym rodzie niech zginie imię jego.
14. Niech przyjdzie na pamięć przed oczyma Pańskiemi nieprawość ojców jego: a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.
15. Niechaj będą przed Panem zawżdy: a niech wyginie z ziemie pamiątka ich:
16. Przeto, że nie pamiętał czynić miłosierdzia: i prześladował człowieka niedostatecznego i żebraka: a skruszonego na sercu, aby go zamordował.
17. I umiłował przeklęctwo, i przyjdzie nań: i nie chciał błogosławieństwa, a będzie oddalone od niego.
18. I oblókł się w przeklęctwo jako w szatę: i weszło jako woda we wnętrzności jego, a jako oliwa w kości jego.
19. Niechże mu będzie jako odzienie, którem się okrywa: i jako pas, którym się zawżdy opasuje.
20. To dzieło tych, którzy mi u Pana uwłaczają: i którzy źle mówią przeciw duszy mojéj.
21. A ty, Panie, Panie! uczyń zemną dla imienia twego; albowiem słodkie jest miłosierdzie twoje.
22. Wyzwól mię; bom ja jest ubogi i nędzny: i serce me we mnie jest utrapione.
23. Przeminąłem jako cień, kiedy schodzi: i jestem strząśniony jako szarańcza.
24. Kolana moje zemdlały od postu, a ciało moje odmieniło się od oleju.
25. A ja stałem się u nich naśmiewiskiem: patrzali na mię i kiwali głowami swemi.
26. Wspomóżże mię, Panie, Boże mój: zbaw mię według miłosierdzia swego.
27. A niech poznają, że to ręka twoja: a żeś ty, Panie, uczynił ją.
28. Oni będą złorzeczyć, a ty racz błogosławić: którzy powstają przeciwko mnie, niech będą zawstydzeni: a sługa twój będzie się weselił.
29. Niechaj będą ci, którzy mi uwłóczą, sromotą obleczeni: a niech się przyodzieją, jako dwoistym płaszczem, zelżywością swoją.
30. Będę bardzo wyznawał Panu usty memi: a wpośród wiela chwalić go będę:
31. Iż on stanął po prawéj stronie ubogiego, aby wybawił od prześladowców duszę moję.
1. Psalm Dawidowi.
Rzekł Pan Panu memu: Siedź po prawicy mojéj, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.[1]
2. Laskę mocy twojéj wypuści Pan z Syonu: panuj w pośród nieprzyjaciół twoich.
3. Przy tobie przodkowanie w dzień możności twojéj w jasnościach świątości: z żywota przed jutrzenką zrodziłem cię.
4. Przysiągł Pan, a nie będzie mu żal: Ty jesteś kapłanem na wieki, według porządku Melchisedechowego.[2]
5. Pan po prawicy twojéj, poraził w dzień gniewu swego króle.
6. Będzie sądził narody, napełni upaści: potłucze głowy wielu na ziemi.
7. Z strumienia na drodze pić będzie: dlatego wywyższy głowę.
1. Alleluja.
Będęć wyznawał, Panie, wszystkiem sercem mojem, w radzie sprawiedliwych i w zgromadzeniu.
2. Wielkie sprawy Pańskie, doświadczone we wszystkiem upodobaniu jego.
3. Wyznanie i wielmożność dzieło
