z nim, a zawiedziesz je na górę Hor. [1]
26. A obnażywszy ojca z szaty jego, obleczesz w nię Eleazara, syna jego: a Aaron zebrany będzie, i umrze tam.
27. Uczynił Mojżesz, jako był Pan przykazał: i wstąpili na górę Hor przed wszystkiem mnóstwem.
28. I zewlókłszy Aarona z szat jego, oblókł w nie Eleazara, syna jego.
29. A gdy on umarł na wierzchu góry, zstąpił z Eleazarem.
30. A wszystek lud widząc, iż Aaron umarł, płakał nad nim trzydzieści dni po wszystkich familiach swoich.
Co gdy usłyszał Chananejczyk, król Arad, który mieszkał na południe, to jest, że przyciągnął Izrael drogą szpiegów, walczył przeciw jemu, a zostawszy zwycięzcą, pobrał z niego korzyści.
2. Lecz Izrael ślubem się Panu obowięzując, rzekł: Jeźli podasz ten lud w rękę moję, zgładzę miasta jego.
3. I wysłuchał Pan prośbę Izraela, i podał Chananejczyka, którego on wybił, wywróciwszy miasta jego: i nazwał imię miejsca onego Horma, to jest przeklęctwo.
4. I ruszyli się z góry Hor drogą, która wiedzie do morza czerwonego, aby obeszli ziemię Edom: i począł sobie tęsknić lud w drodze i w pracy.
5. I mówiąc przeciw Bogu i Mojżeszowi, rzekł: Czemuś nas wywiódł z Egiptu, abyśmy pomarli na pustyni? niemasz chleba, niemasz wody: dusza nasza już się brzydzi tym bardzo lekkim pokarmem.
6. Przetóż Pan przepuścił na lud węże ogniste, za których ranami i śmierciami bardzo wielu,
7. Przyszli do Mojżesza i rzekli: Zgrzeszyliśmy, żechmy mówili przeciw Panu i tobie. Proś, aby oddalił od nas węże. I modlił się Mojżesz za ludem, [2]
8. I rzekł Pan do niego: Uczyń węża miedzianego, a wystaw go na znak: który ukąszony wejrzy nań, żyw będzie.
9. Uczynił tedy Mojżesz węża miedzianego i wystawił go na znak: na którego gdy ukąszeni patrzyli, byli uzdrowieni.
10. I ruszywszy się synowie Izraelowi, obozem stanęli w Oboth.
11. Skąd wyciągnąwszy rozbili namioty w Jeabarym na puszczy, która patrzy ku Moab przeciwko wschodniéj stronie.
12. A ztamtąd się ruszywszy przyszli do strumienia Zared.
13. Który puściwszy obozem stanęli przeciw Arnon, które jest na puszczy, a wysadza się na granicach Amorrejczyka. Bo Arnon jest granicą Moabską, dzieląc Moabity od Amorrejczyków. [3]
14. Skąd mówią w księgach wojen Pańskich: Jako uczynił na morzu czerwonem, tak uczyni na potocech Arnońskich.
15. Skały potoków nachyliły się, aby odpoczynęły w Ar i usiadły na granicach Moabskich.
16. A z tego miejsca okazała się studnia, o któréj Pan mówił do Mojżesza: Zgromadź lud, a dam im wody.
17. Tedy śpiewał Izrael tę pieśń: Wystąp studnio, śpiewali:
18. Studnia, którą wykopały książęta, i zgotowali hetmanowie ludu z zakonodawcy, i w laskach swoich. Z pustynie do Mathany,
19. Z Mathany do Nahaliel: z Nahaliel do Bamot.
20. Z Bamot dolina jest w krainie Moab, na wierzchu Phasga, która patrzy przeciw puszczy.
21. I posłał Izrael posły do Sehona, króla Amorrejskiego, mówiąc: [4]
22. Proszę, aby mi wolno było przejść przez ziemię twoję: nie zstąpimy na pola i winnice, nie będziemy pić wody z studzien: drogą królewską pójdziemy, aż przejdziemy granice twoje.
23. Który nie chciał dozwolić, aby przeszedł Izrael przez granice jego, i owszem zebrawszy wojsko, wyjechał przeciwko na puszczą, i przyjechał do Jasa i walczył przeciw jemu.
24. Od którego porażony jest paszczeką miecza, i otrzymana jest
- ↑ Deut. 32, 50.
- ↑ 1.Cor. 10, 9
- ↑ Sędz. 11, 18.
- ↑ Deut. 2, 26. Jud. 11, 20.
Przypis trudny do zinterpretowania. Nie jest to Księga Judyty, której nie ma w tym wydaniu Biblii, ani List św. Judy, który nie ma 11 rozdziałów. Prawdopodobnie chodzi o Sędz. 11, 20.
