Ta strona została uwierzytelniona.
34
STACYA TRZYNASTA.
Jezus zdjęty z Krzyża.
Z jakąż boleścią i jakiemi łzami,
Płacząc Jezusa, płakałaś nad nami
O Matko droga! — Jam Go tak ugodził —
A On mnie jednak z Bogiem mym pogodził.
O dobry Jezu! przez Krew Twą i znoje,
Odpuść, ach! odpuść, wszystkie grzechy moje.
Upadamy przed Tobą Chryste i błogosławimy Tobie,
Żeś przez święty Twój Krzyż świat odkupił.
Trzynasta stacya przypomina to miejsce, w którém Jezus przez uczniów swoich zdjęty był z Krzyża i złożony na łono bolejącéj Matki.
ROZMYŚLANIE.
Uważ, jaki to miecz boleści przeszył serce Téj Matki niepocieszonéj, gdy w objęcia swoje przyjęła martwego już Syna. O jakże tam na widok wszystkich ran Jego, odnowiły się wszystkie najczulszego Jéj serca najżywsze boleści. Ale cóż było temu Jéj sercu grotem najostrzejszym? Grzech to mój grzech, co o śmierć przyprawił Boskiego Jéj Syna. Płacz więc, płacz, o duszo moja! nad przeklętym grzechem, a mieszając łzy swoje do łez najboleśniejszéj z matek, tak do Niéj zawołaj:
