Ta strona została uwierzytelniona.
20
STACYA SZÓSTA.
Jezusowi ociera Twarz ś. Weronika.
O śliczna Twarzy! woła Weronika
Gdzież Twoja słodycz, gdzież Twa piękność znika,
Całyś o Jezu! zraniony, pobladły!
Przez kogóż na Cię takie razy spadły?
O dobry Jezu! przez Krew Twą i znoje,
Odpuść, ach! odpuść, wszystkie grzechy moje.
Upadamy przed Tobą Chryste i błogosławimy Tobie,
Żeś przez święty Twój Krzyż świat odkupił.
Szósta stacya przypomina to miejsce, w którém św. Weronika cienką chustą otarła przenajświętszą Twarz Pana Jezusa.
ROZMYŚLANIE.
Przypatrz się téj świętéj chuście, na któréj odbiło się podobieństwo znękanéj Twarzy Jezusa, a przenikniony ku Niemu najżywszą miłością, usiłuj jak najczulsze Jéj podobieństwo w sercu swem wyrazić. Szczęśliwyś, jeśli z obrazem Jezusa w sercu żyć będziesz, lecz stokroć szczęśliwszyś, jeśli z nim umierać będziesz. Dla otrzymania téj tak wielkiéj łaski tak się módl do Niego:
