Ta strona została uwierzytelniona.
HABEBALD.
Słucham pana rektora.
ZONENSTICH.
Wyprowadzić go!
SCENA DRUGA.
(Cmentarz w deszcz ulewny. Nad grobem stoi pastor Kahlbauch z rozpiętym parasolem w ręku. Na prawo rentjer Stiefel, przyjaciel tegoż Ziegenmelker i wuj Probst. Z lewej rektor Zonenstich z profesorem Knochenbruchem. Uczniowie zamykają koło. W oddaleniu przed nawpół zapadłym pomnikiem Marta i Ilza).
PASTOR KAHLBAUCH.
... Albowiem kto odpycha łaskę, którą ojciec przedwieczny zrodzonym w grzechu ofiarował, umiera śmiercią duchową!
Ale kto dobrowolnie wyparłszy się Boga, złemu służył — umrze śmiercią cielesną. — Kto zaś krzyż, przez Pana jako pokutę za grzechy nałożony, bluźnierczo od siebie odrzucił, zaprawdę, powiadam wam, ten umrze śmiercią wieczną.
(Rzuca ziemię na trumnę)
