Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 355.jpeg

 Ironiczny ton siostry, dotknął Ksawerę, ale nie dając tego spostrzedz po sobie, prowadziła dalej zaczęte dzieło.
 — Powiedz że nam, co to znaczy przynajmniej — pytała dalej Hortensya, zdejmując kapelusz i rękawiczki — czy masz ochotę zgodzić się gdzie za młodszą?
 — Chciałabym tylko — odparła — by tutaj było choć trochę porządniej, a ty zamiast śmiać się, powinnabyś mi pomódz.
 — Ot jeszcze ci się czego zachciało — wyrzekła Hortensya, wzruszając ramionami — a zresztą albo tu może być inaczej?
 — Wszędzie może być czysto.
 — Ciekawam gdzie nauczyłaś się tych sentencyi, i odkąd cię to zajmuje, jak nasze mieszkanie wygląda?
 — Odkąd zrozumiałam że lepiej jest robić cokolwiek pożytecznego, niż siedzieć wzdychając z założonemi rękoma, jak to czynimy obie.
 Hortensya parsknęła przymuszonym śmiechem.
 — Mów za siebie moja Ksawerko — odparła dumnie — ja nie potrzebuję twoich morałów, i nie jestem stworzoną do tych prostych posług; zamiataj sobie i ścieraj kiedy cię to bawi.