Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 350.jpeg

 — Czyż nie możesz mi otworzyć tej szuflady Tereska! — krzyknął nie zdolny hamować się dłużej.
 Błyskawica nienawiści, mignęła w przygasłych oczach kobiety, powstała ze szczególnym wyrazem na twarzy, i odgadując zapewne myśl męża, otworzyła szeroko szufladę, w której znajdowały się papiery.
 On przerzucił ją szybko, szukając zielonej teki: szukał, nie znalazł i z kolei wlepił w żonę spojrzenie, pełne wściekłości.
 — Ty wiesz czego ja szukam? — zawołał.
 Teresa stała przy nim nieruchoma jak posąg.
 — Gdzie się podziały te papiery.... teka z papierami, rozumiesz — wrzasnął ochrzypłym od gniewu głosem.
 Milczała ciągle.
 — Cóż czy nie rozumiesz, czyś ogłuchła, czy oszalała.
 I wstrząsał jej ręką ściskając ją gwałtownie.
 — Papiery te oddałam za lekarstwo dla Natalki — odparła wówczas patrząc mu w oczy z urągliwą rozpaczą — za lekarstwo, na które ty mi dać nie chciałeś pieniędzy.