Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 319.jpeg

 Ale Kazimiera spostrzegła go i z prostotą nie opuszczającą ją nigdy, zawołała:
 — Panie Konradzie — jak to dobrze żeś pan przyszedł, zapoznam pana z nową uczennicą którą dziś pozyskałam.
 Ksawera podniosła się szybko zarumieniona i wlepiła w adwokata czarne ciekawe oczy. Znała go ona z widzenia, gdy przechodził codzień mimo ich okien.
 — To panna Ksawera Skalska — mówiła dalej Kazimiera — mieszka w tym samym domu.
 — Skalska — powtórzył Konrad, uderzony nazwiskiem które ciągle miał w myśli — czy nie córka Antoniego Skalskiego?
 — Tak jest — odparła dziewczyna.
 — A więc — zawołał uradowany prawnik — powiedz pani matce swojej, iż niedługo spodziewam się mieć dla niej bardzo dobre wieści.
 — Dla mnie — wyrzekła Ksawera, ośmielona niespodzianie swobodną prostotą obejścia otaczających — dla mnie najlepszą wieścią jest to, iż pani uczyć mnie przyrzekła.
 Te słowa i wymowne spojrzenie jakie dziewczyna rzuciła na Kazimierę, trafiły zupełnie do