Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 316.jpeg

 — A cóż robiłaś dotąd.
 — Nic pani, nic zupełnie, leżałam na kanapie patrząc w sufit i myślałam to wszystko com ci powiedziała.
 — A matka twoja i siostra?
 — Horcia wiecznie siedzi w oknie i desperuje że jesteśmy teraz biedne, że nie może stroić się i bawić, a matka.... krząta się koło kuchni i gospodarstwa domowego.
 — I nie przyszło ci na myśl że jej w tem pomódz możesz?
 Ksawera spuściła oczy.
 — Nie pani — szepnęła — nie pomyślałam tego.
 — To źle moje dziecko, gubiłaś się w trudnych zadaniach życia, a nie spełniałaś tego co ci było blizkiem i łatwem.
 — Pani — zawołała dziewczyna składając ręce — nie sądź o mnie nic złego; od dzieciństwa przywykłam patrzeć na zajęcia matki, które zdają się nie sprawiać jej żadnej przykrości, gdy przeciwnie nas zawsze odsuwano od nich. I ja myślałam sobie nieraz iż mama jest szczęśliwszą odemnie, bo przynajmniej ma co robić, gdy mnie