Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 268.jpeg

 — Ii.... — wyrzekł machając ręką — to wcale trudnem nie było, frant dziewczyna wiedziała dobrze iż wie rzeczy, które mogą drugim stanąć na zawadzie, i wyprawiona jednemi rogatkami wróciła drugiemi.
 — Czemuż nie przyprowadziłeś jej pan do mnie?
 Strzygalski wzruszył ramionami.
 — Bo ona panu nie powiedziałaby nigdy tyle co mnie.
 — Dla czego?
 — Ee... trzeba z każdym mówić jego językiem, a jak się wie z góry w jakie cetno uderzyć, to już można łatwo wydobyć wszystko co kto ma pod duszą.
 Mówił to z ukrytym tryumfem, który nie uszedł wzroku Konrada.
 — Więc cóż powiedziała Rozalia?
 Strzygalski wahał się przez chwilę, ufał on w uczciwość młodego adwokata, ale miał nawyknienia ostrożności, dla tego też wyrzekł:
 — Panie adwokacie mówmy otwarcie.
 — Ja zawsze tak czynię.
 — Bo widzi pan tu chodzi o bardzo grube rzeczy.