Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 256.jpeg

 — Bo każden rzemieślnik powraca co wieczór do domu i siedzi w nim przez niedziele i święta, przynajmniej wówczas rozmawia i pieści się z dziećmi, a na nas ojciec tylko gniewa się zawsze, wszyscy ludzie mówią że on nas nie kocha, i mnie się także tak zdaje. Dla czego tak jest moja mamo?
 — Nie wiem moje dziecko — westchnęła kobieta.
 — My biedne jesteśmy mamo — mówiła dalej Michasia — bardzo biedne, ja chciałabym uróść jak najprędzej by zarobić sobie na wszystko, i o nic nikogo nie prosić.
 Słowa dziecka bezwiednie raniły Teresę, wszak ona nie była w stanie dobić się tej materyalnej niezależności o której marzyła jej córka.
 — Ale ja nie poszłabym za mąż nigdy.... nigdy!....
 — Dla czego? — spytała machinalnie matka słuchając smutnego szczebiotania dziecka.
 Michasia spojrzała na nią wzrokiem dojrzałej istoty.
 — Mamo — szepnęła przybliżając się do niej — my jesteśmy biedne, ale tyś od nas biedniejsza, ojciec