Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 232.jpeg

 — Mój kochany, interes każden trzeba robić od razu, na gorąco, namyślałeś się ty, mógł się namyślać i kapitalista.
 Józef uderzył się w czoło z rozpaczą.
 — Cóż powie Teodora! — zawołał.
 — Trzeba było z góry o tem pomyśleć.
 — Ona taka niecierpliwa. Więc kiedyż pieniądze mieć będę?
 Horyłło wzruszył ramionami.
 — Daję przecież cyrograf na duszę — szepnął Sumski.
 — Mój kochany, dzisiaj nastały takie czasy, iż djabeł może przebierać w duszach jak w ulęgałkach.
 Józef zbladł jak ściana.
 — Czy to ma znaczyć — zapytał — że ja pieniędzy nie dostanę?
 — To znaczy tylko — odparł przebiegły Horyłło — że będzie trzeba coś dorzucić do procentu.
 — Mniejsza o to dorzucę, byle prędzej, obiecałem tego konia Teodorze.
 — Teodora musi zaczekać, interes dopiero za kilka dni może przyjść do skutku.