Strona:PL Waleria Marrené-Mężowie i żony 087.jpeg

 — Dobrze iż pana spotkałem, mam pilny interes, a nie wiedziałem o tej godzinie gdzie pana szukać.
 — Tak samo jak i ja pana dobrodzieja, ale jestem na usługi.
 — Czy znasz pan Walnerowę właścicielkę kamienicy ze Starego Miasta?
 — Walnerowa! lat siedmdziesiąt, sucha, prosta, w kapeluszu oliwkowym zasłaniającym jej oczy jak dach, w chustce czarnej w zielone kraty. Baba ma grosze.
 — Właśnie — odebrała niedawno sumę ze sprzedanego domu, czy ma ją jeszcze do rozporządzenia.
 Strzygalski spojrzał z pod oka na Horylłę, jakby chciał mówić, więc to o to chodzi.
 — Baba kuta, chodzę ja już od dawna około tych pieniędzy, coż kiedy ani weź, nic wskórać nie można.
 — Czy nie chce ich pożyczyć?
 — Gdzie tam, pożyczyć pożycza, ale słucha we wszystkiem jakiegoś tam swego stryjecznego wnuczka, adwokata.
 — A ten stryjeczny wnuczek, czy to jej spadkobierca.