Logika ks. Dębickiego (szczera, czy udana) była bezwątpienia taka: ponieważ Nietzsche głosił, że trzeba być twardym, bezlitosnym, zdobywczym, brutalnym, i t. d., a zatem Nietzsche jest takim samym, więc „zbirem, szakalem, złodziejem“ i t. d.
Zastosujmy dla próby tę logikę do niektórych wypadków.
Ponieważ Mickiewicz piorunował na „głupią miłość ojczyzny,“ więc był jej wyrodnym synem.
Ponieważ Erazm Roterdamski napisał „Pochwałę głupoty,“ więc był głupcem.
Ponieważ Newton wyrzekł, iż wydał się sobie „jak dziecię, igrające nad oceanem prawdy, który niezbadany i niezbadalny przed jego roztaczał się wzrokiem“ — więc wiedza Newtona i wiedza wogóle jest marna (toż samo zastosowanie swej logiki zrobił ksiądz Dębicki w „Bankructwie umysłowem“).
Ponieważ normalny literat warszawski oburza się na niemoralność, więc jest on wzorem moralności.
Ponieważ Zola opisuje rzeczy plugawe, a zwłaszcza prawdziwe (starannie ukrywane przez mających w tem interes), więc jest „literatem plugawym“. I tego zastosowania próbował ksiądz Dębicki w artykule „Zola i Wolter“ (Przegląd katolicki).
Ponieważ każdy ksiądz głosi naukę Chrystusa, nakazującą miłość bliźniego i ubóstwo, więc każdy ksiądz kocha wszystkich bliźnich, nie wymyśla im od „złodziejów“, nie ma żadnej nienawiści w sercu i jest ubogi.
Ponieważ ksiądz Dębicki pisał przeciwko nauce, więc — jest nieukiem... i t. d.
Przynajmniej do ostatniego wypadku ks. Dę-
Strona:PL Wacław Nałkowski-Jednostka i ogół 283.jpeg
Ta strona została przepisana.
