Przed dwoma laty radosne fanfary naszych pism obwieściły światu, że „Przegląd Pedagogiczny“, redagowany dotąd przez p. J. W. Dawida, przeszedł pod nową redakcyę, p. W. Skrzetuskiego, i że przeto należy się spodziewać większego, niż dotąd, ożywienia pisma i gruntowniejszego traktowania, zwłaszcza kwestyi etycznych.
Jeżeli nasza prasa, przepowiadająca na podstawie takich danych pojawienie się nowego światła, stanęła w roli gienialnego Le Verriera, który przepowiedział Neptuna, to ja pozwolę sobie przyjąć w tem odkryciu skromną rolę Gallego, ktory postarał się istnienie tego światła stwierdzić na drodze empirycznej.
Ponieważ zaś jasność nowego światła ocenioną została przez prasę na tle dawniejszej ciemności, więc zadanie moje sprowadza się do następujących punktów:
1). Wykazać nicość »Przeglądu Pedagogicznego« za redakcyi p. Dawida.
2). Wykazać świetność Przglądu Ped. za redakcyi p. Skrzetuskiego.
3). Wykazać, przez porównanie obu rezultatów, wielkość plusu po stronie redakcyi p. Skrzetuskiego.
- ↑ Druk. po raz pierwszy w „Głosie“ 1899 Nr. 41. nast. („Nowy kurs Przeglądu Pedagogicznego“) — Podajemy to również tu, jako ważny dokument historyczny.
