Strona:PL Wacław Nałkowski-Jednostka i ogół 078.jpeg

1) Jakie jest umotywowanie słabości życiowej (biologicznej). 2) Jaki jest cel reakcyi (retransmisyi). 3) Jaki jest ton cierpienia po nieosiągnięciu celu.
 Co do 1-szego, t. j. co do umotywowania słabości biologicznej wydajnością duchową, czyli tem, co nazwaliśmy transmisyą sił fizycznych na duchowe, to w formie szkiców trudno to było wykazać szczegółowo, jednakże autor przeważnie zaznacza to: tak n. p. Jerzy (w noweli „Pięć wieczorów“) mówi do zrównoważonego „przyjaciela“: „gdybyś ty tak siadywał przy biurku po dziesięć godzin dziennie, jak ja i dawał się żywcem pożerać literackim ambicyom, możebyś nie był tak pewien siebie. My piszący jesteśmy niedołęgami zawsze i wszędzie, gdzie nie chodzi o myślenie“. Podobnież Walery („Tryumfy pana Walerego“) mówi w duchu do rozbawionych filistów z pewnem poczuciem wyższości swej siły absolutnej, a zarazem z pewną zazdrością względem ich siły zdawkowej: „próbujcie tak pracować jak ja, a prędko wyciągniecie kopyta“. Wacław („Stary kawaler“) jest w tym względzie mniej umotywowany i dlatego czyni słabsze wrażenie.
 Co do 2-go, to jest, jak zachowują się omawiane typy w fazie reakcyi (retransmisyi) i jak daleki jest cel reakcyi? Reakcya biologiczna (erotyczna) objawia się u typów Jellenty w formie, w której umysłowość, salonowa, szermierka międzypłciowa gra ważną rolę; dla której możnaby użyć rozszerzonej nieco nazwy flirtu. Otóż, na podstawie wyżej wyrażonych zasad, jest to forma reakcyi blada, albowiem cel jej nie jest zbyt daleko ku pierwotności wysunięty, jest daleki