Strona:PL Władysław Orwid - Stefan Okrzeja.pdf/9

na czele manifestantów w Alejach Ujazdowwskich.
 Potym na Lesznie nie wypuścił chorągwi z ręki, choć całe palto miał pocięte szablami i kilka ran na ciele.
 Był również jednym z najenergiczniejszych uczestników w czasie pamiętnej krwawej demonstracji na placu Grzybowskim oraz najczynniejszym organizatorem strajku powszechnego w końcu stycznia 1905 roku.
 W dniach tych niezapomnianych po raz pierwszy wysunął się z pod ziemi olbrzym ludowy.
 Stanęło wszystko, śmiertelnie cichą się stała pełna zgiełku stolica — Warszawa. W ciągu pierwszych dni, zaskoczony nagłością wypadków, przerażony, rząd najezdniczy zdawał się być tknięty paraliżem. Ale po tej chwili bezczynności nastąpiła istna orgja w mieście.
 Wyległy z koszar hordy barbarzyńców i zaczął się krwawy mord, rozstrzeliwanie przechodniów, rabunek sklepów przez męty, zgromadzone w tym celu przez policję, wyciąganie bagnetami z pod łóżek dzieci, pastwienie się nad trupami, strzelanie do okien i balkonów — istne polowanie na ludzi.