Ta strona została uwierzytelniona.
246
WE MGLE
(Sonet)
We mgle półmrocznej topi się świat cały,
We mgle są domy i światła, i ludzie —
A dusza marzy w nieznanej ułudzie,
Bo od młodości mgły ją spowijały!
Od chmurnej przędzy światła pociemniały — 5
Kąpiąc promienie w ludzkich myśli brudzie;
We mgle — rozumy kołyszą się w nudzie,
We mgle — gromami zbrojne — śpią zapały!...
We mgle obrazy bóstw, za ciemnym mrokiem!
Kamienie tylko jaśniejsze migocą; 10
Do złota-boga lud boski się modli...
We mgle półmrocznej cały świat się podli;
Bezczynność wiekiem, a czyn tylko rokiem!
Te mgły rozerwać — chyba boską mocą!...
Kraków, 10. VI. [18]95
