Ta strona została uwierzytelniona.
245
BOŻE MÓJ, BOŽE!
(Sonet)
Boże mój, Boże! — czemum taki smutny?
Pytam się myśli — i nie odpowiada...
Tylko mi z serca płynie słów plejada,
A każde słowo — to pomnik pokutny.
Boże mój, Boże! ja w słowach rozrzutny, 5
Pieśń, co mym smutkom dusznym odpowiada,
Śpiewam — a może ta myśli kaskada
Zatrze w wspomnieniach ból i dziś okrutny!
Co kocham, wszystko nie jest z tego świata —
Sny i marzenia — to szczęście codzienne, 10
Boże mój, Boże! komu się pożalić?
Listek za listkiem z ułudy oblata,
Wabi mnie tylko to słonko promienne —
Co się na wieki będzie światu palić...
Kraków, 3. IV. [18]95
