Ta strona została uwierzytelniona.
235
SMUTNO I TĘSKNO
Smutno i tęskno samotnemu sercu,
Bez kwiatów-wspomnień życie mi ucieka!
Patrzę na ognie w gwiaździstym kobiercu —
A moja gwiazdka — tak ciemna... daleka...
Tłum w sobie, serce, cierpienia i żale! 5
Nie skarż się ludziom — bo po co te skargi?
Kochać w milczeniu, żyć w wiecznym zapale,
Łzy chować w serce — a uśmiech na wargi!
Marzonych cierpień myślami nie płodzę!
Tęskno mi, ot tak — samotnemu człeku; 10
Ja nie rozpaczam, po grobach nie chodzę —
A że się żalę — to choroba wieku!...
