Strona:PL Władysław Orkan-Komornicy 082.jpeg

 — Nie blizko...
 Wojtek się zastanowił i stanął na boku. Kozy wyszły, za niemi Józek z matką.
 — Do Pesztu!... — dumał Wojtek.
 Wyskoczył za Józkiem.
 — Józuś! — szepnął mu cicho. — Przygotuj tam robotę, to przyjadę...
 — Siedź w chałupie, kie ci dobrze...
 — Aha, juści! dobrze!
 — Co ci jest?
 — Z ojcem nie poradzę. Bije mnie...
 Odprowadził ich na drogę i wrócił do Zośki.
 Józek niósł zawiniątko, szedł obok matki i kozy popędzał na jarmark.
 — Kielo dadzą, myślicie?
 — Kieby choć dwanaście...
 — Trza sie targować...
 — Dyć jak? Żeby Bóg opatrzył kupcem...
 — Żeby ino Rabczanów nie było!...
 — Też to! Gorsi, niż żydzi...
 — Żyd oszuka we dwoje, a Rabczan w pięcioro.
 — Taki naród okpiśny.
 — Choć to krześcijany...
 Szli na dół Koninkami i rozmawiali o sprzedaży, to o zimie zawziętej i mroźnej, na jaką wszystko pokazuje. Ale rozmowa urywała się szybko, gdyż oboje myśleli o czym innem. Chwilami matka odwracała się niby nos wysiąkać i ocierała łzy ukradkiem.