Strona:PL Verne - Czarne Indye.pdf/92

— 84 —

i skierował lampę w tę stronę, gdzie wczoraj jeszcze wraz z synem stwierdzili obecność gazu.
 Ręka starego górnika drżała, gdy podnosił lampkę wzdłuż szpar pomiędzy warstwami łupku.
 — Zastąp mnie Henryku — wyrzekł nareszcie.
 Henryk ujął lampkę i poprowadził ją po ścianie, szukając szpar wyżej wspomnianych; ale potrząsał głową, bo nie było słychać ani razu tego trzeszczenia właściwego gazowi, który uchodzi.
 Wybuch nie nastąpił. Widocznem było, że ani odrobina gazu nie przedostaje się przez ścianę.
 — Nie! — zawołał Szymon Ford, zaciska­jąc pięść więcej z gniewu niż ze zdziwienia.
 Henryk wydał nagle okrzyk zdumienia.
 — Co się stało? — zapytał James Starr.
 — Pozatykano szpary między warstwami łupku.
 — Naprawdę? — krzyknął stary górnik.
 — Patrz, ojcze!
 Henryk nie mylił się.
 Zatkanie szpar łatwo było można poznać przy świetle lampki. Znać było świeże lepie­nie wapnem, a na ścianie widniała biaława riesa, źle ukryta pod prochem czarnym węgla