Strona:PL Verne - Czarne Indye.pdf/199

— 191 —

miem cię teraz. A kiedyż odbędzie się operacya?...
 — Za miesiąc Jakóbie — odrzekł Henryk.— Oczy Nelli przyzwyczajają się po trochu do światła elektrycznego. To dopiero przygotowanie. Za miesiąc mam nadzieję, że zobaczy ziemię i jej cuda, niebo i jego bogactwa. Będzie wiedziała, że natura dała wzrokowi ludzkiemu szersze trochę widnokręgi niż w ciemnej kopalni! Zobaczy nieskończoność granic wszechświata!
 Podczas gdy Henryk tak się zapalał, Jakób, opuściwszy przystanek wskoczył na pierwszy szczebel ruchomej drabiny.
 — Gdzież ty jesteś Jakóbie — zawołał Henryk.
 — Już pod tobą mój przyjacielu — odparł wesoło chłopiec. — Ty się wznosisz do góry, ja zapadam w otchłań!
 — Bądź zdrów Jakóbie - odrzekł Hen­ryk, czepiając się sam drabiany, idącej w gó­rę. — Proszę cię nie mów nikomu o tem, com ci powiedział.
 — Dobrze! ale pod jednym warunkiem.
 — Pod jakim?
 — Przyrzecz mi, że mnie zabierzecie z sobą, gdy Nella poraz pierwszy wyruszy na po­wierzchnię ziemi!
 — Przyrzekam ci — odpowiedział Henryk.