Strona:PL Verne - Czarne Indye.pdf/16

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
— 8 —

i milczenie grobowe zaległo w tej ożywionej dotąd kopalni Aberfoyle.
 Jeden tylko człowiek pozostał przy Jame­sie Starr. Był to nadsztygar Szymon Ford. Przy nim stał młody piętnastoletni chłopiec, syn jego Henryk, który już od lat kilku nale­żał do pracowników podziemnych.
 James Starr i Szymon Ford znali się do­brze i co za tem idzie szanowali się wzajemnie.
 — Bądźcie zdrowi Szymonie! — rzekł in­żynier.
 — Bądź pan zdrów — panie James — od­ rzekł nadsztygar, a raczej pozwól mi powie­dzieć sobie: Do widzenia!
 — Tak, do widzenia Szymonie! — odparł James Starr. — Bądźcie przekonani, że będę rad ilekroć was spotkam i będę mógł z wami porozmawiać o naszej starej Aberfoyle!
 — Wiem o tem, panie James.
 — Dom mój w Edynburgu jest dla was otwartym.
 — Edynburg! — rzekł dozorca wstrząsa­jąc głową — to daleko, bardzo daleko od sztolni Dochart!
 — Daleko Szymonie! A gdzież zamyślacie mieszkać?
 — Tutaj, panie James! My nie opuścimy naszej kopalni, naszej starej karmicielki, cho-

Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:PL_Verne_-_Czarne_Indye.pdf/16&oldid=2615136”