Strona:PL Verne - Czarne Indye.pdf/139

— 131 —

skonale sztolnię Dochart, jeżeli się tak puszczał śmiało. Schodził co prawda bardzo ostro­żnie.
 Nogą próbował każdego szczebla drabiny, gdyż niektóre z nich były nadgniłe. Każde złestąpnięcie mogło spowodować upadek śmier­telny z wysokości tysiąca pięciuset stóp. Ja­kób liczył też każdy przystanek pomiędzy jedną drabiną a drugą. Wiedział o tem, że ich było trzydzieści zanim się stawało na dnie szybu. Tam się dostawszy, mógł iść bezpiecz­nie dalej do mieszkania Fordów, zbudowanego jak wiemy, przy końcu głównej galeryi.
 W ten sposób przybył na dwudziesty szó­sty przystanek, zaledwie dwieście stóp dzieliło go od dna.
 Wyciągnął nogę, szukając pierwszego szcze­bla dwudziestej siódmej drabiny; ale daremnie nogą poruszał — nie znalazł punktu oparcia.
 Ukląkł na przystanku i ręką począł szukać drabiny...
 Napróżno!
 Widocznem było, że dwudziesta siódma dranina nie znajdowała się na swojem miej­scu, a zatem, że ją ktoś zabrał.
 Chyba stary Nick tędy przechodził! — pomyślał Jakób i ciarki go przeszły.
 Stał z założonemi na piersiach rękami, usiłując przeniknąć wzrokiem ciemności i czekał.