- w wagonach towarowych:
(wyłączając odbudowę)
Tabor, wymagający naprawy przypadkowej, w zależności od rodzaju uszkodzeń zalicza się do tej lub innej kategorji.
3. Dla naprawy zwracanego taboru w warsztatach Rosji i Ukrainy ustanawia się następujące terminy, licząc od dnia podpisania protokułu oględzin:
- parowozów:
parowozu
- wagonów osobowych:
- wagonów towarowych:
głównej (wyłączając odbudowę)
4. Koszta napraw różnych kategoryj określają się jak następuje:
- parowozów:
wymagających naprawy głównej — 24% ich ceny inwentarzowej
„ „ połączonej z podnoszeniem parowozu —
3% ich ceny inwentarzowej
„ „ bieżącej — 20 rubli złotych - wagonów osobowych:
wymagających naprawy głównej — 24% ich ceny inwentarzowej
„ „ średniej — 14% „ „ „
„ „ bieżącej — 10 rubli złotych - wagonów towarowych:
wymagających rewizji perjodycznej lub naprawy głównej (wyłączając odbudowę) — 7,5% ich ceny inwentarzowej
wymagających naprawy bieżącej — 6 rubli złotych.
Tabor, wymagający naprawy przypadkowej, zalicza się do odpowiedniej kategorji albo szacuje się osobno według cen z roku 1914.
5. Za brak w parowozach, zwracanych Polsce, części wyjątkowo dużych (zestawy kół, cylindry i t. p.) i za masowy brak części drobnych (narzędzia, armatura i inne) Rosja i Ukraina uiszczają Polsce koszt tych części w tym rozmiarze, w jakim ogólna ich wartość, według cen z roku 1914, będzie przekraczała 5% ogólnego kosztu naprawy wszystkich parowozów, zwracanych w naturze.
6. Koszt zużycia taboru szerokotorowego, zwracanego Polsce w ekwiwalencie, określa się na sumę 120.000 rubli złotych i koszt ten winien być odliczony od sumy, wskazanej w ustępie drugim punktu 1 Działu I Załącznika niniejszego.
